via de Blind Leia naar Lillesand

In Korsvik ging het regenen en we gingen heftig heen en weer aan de steiger. Alhoewel we veel willen tussen de boot en de kant hadden gehangen, presteerden speedbootjes het om zodanige golven te produceren dat de willen er tussen uit sloegen en de boot tegen de kant kwam. Jammer, zo’n onnodige kras.. Nog maar strakker vastleggen, want op dit soort schade zitten we niet te wachten. Na een lekker nachtje slapen, ging Erwin hier nog even tanken en toen gingen we op weg naar Lillesand. Het is een tochtje op de motor van ongeveer 20 mijl (4 uur) tussen rotsen door en langs allerlei huisjes en mooie baaitjes. Soms wordt het opeens heel smal en zie je de bodem. Gelukkig blijft het steeds 4 meter diep, prachtig!

Als er dan een onwijs grote speedboot van de andere kant komt in zo’n smal stukje, moet je even wachten totdat je erdoor kunt. Hele mooie tocht. De financiele elite van Noorwegen koopt langs deze rivier hun zomerhuisjes, dat is duidelijk te zien! Het laatste stukje van de Blind Leia kunnen we niet doorvaren, omdat er een brug overheen ligt van 19 meter hoog. Daar kunnen we niet onderdoor, dus varen we om en komen we zo in Lillesand terecht. Daar liggen we aan een steiger langszij met zijn drieen naast elkaar. We gaan nu echt weer even boodschappen doen in het o zo schattige dorpje. Echt een soort Riverdale dorpje. Daarna besluiten we uit eten te gaan met zijn allen en het gaat keihard regenen als we met een lekker ijsje terug lopen naar de boot. Heerlijk slapen!

De hele nacht regent het door en ook ‘s morgens regen. Nog even het dorp in en dan willen we ergens in een baai gaan liggen. Zeilpakken aan en snel nog even tanken. Geld geleend van Jan, want ze hadden geen pinautomaat bij de pomp. En ook geen vriendelijke bediening trouwens….

We varen naar een eilandje, ongeveer 3 mijl van Lillesand, genaamd Paradise Bukta (ostre hestholmbukta). Het ziet er prachtig uit, maar er is weinig plek. Iedereen wil hier liggen. Wij zien een plekje, maar als we aan komen varen, roept een boot dat hij nog vrienden verwacht (gelukkig wel in het Engels!). Dus daar kunnen we niet liggen. Erwin probeert met de punt van de boot bij de rotsen te komen om te kijken hoe diep het is… Dat gaat lukken. Dus hij gooit eerst een hekanker uit en vaart langzaam naar de rotsen toe. Marieke zit op de punt en als ze er bijna zijn, roept Erwin: ‘spring!’ En Marieke doet dat!!!! Ze was zeiknat tot haar middel, maar gelukkig geen enkels gebroken ofzo. Wat een heldin!!! In de rotsen zitten ringen waar je je landvast doorheen kunt halen en dan je boot kunt vastleggen. Dus Erwin lag goed. Links naast hem liggen nog 2 boten. Die geven aan over een uur of 2 weg te gaan… Maar met deze regen twijfelen ze hieraan. Wij gaan op dezelfde manier aanleggen als Erwin. De eerste keer pakt het hekanker niet, dus proberen we het opnieuw. Dan lukt het wel en zijn we Marieke dankbaar dat zij onze voorlijk oppakt. Dan hoef ik niet te springen, haha!! Jan kan er niet meer naast, dus die besluit om terug te varen naar de haven waar we vannacht lagen. Als die 2 boten weggaan, laten we het aan hem weten. Als het regent, heb je echt geen zin om zo te klooien met aanleggen… Erwin slaat zelf nog een rotsring in de rotsen, zodat we ons andere voorlandvast de andere kant op kunnen spannen en dan liggen we goed. Paul gaat lekker even tukken en ik ga rummikub spelen met Marieke, Christiaan en Rozemarijn. Gezellig! Begin van de middag wordt het wat droger en beslissen de boten naast ons om toch weg te gaan. We bellen Jan en ook hij legt aan op dezelfde manier. Nu liggen we weer bij elkaar en gaan we het eilandje op met onze bijbootjes. Super leuk. Alles mee voor de borrel en kip en garnalen roosteren op een vuurtje. Ook gebakken banaan en marshmallows ontbreken niet, heerlijk!!! Dit is echt scouting!! We stinken onwijs naar vuur en Paul voelt zich een echte Obelix en is stenen aan het sjouwen die we als stoelen kunnen gebruiken. Rozemarijn leert mij ‘loomen’. Als ik denk dat mijn armband bijna klaar is, vallen er gaten in… Toch ergens iets fout gedaan.. Christiaan en Tom gaan op dit eilandje slapen in een tentje. Zelf opzetten, matjes en slaapzakken erin en dan pannekoeken bakken op het vuurtje. Wij zijn inmiddels terug geroeid met de bijbootjes naar de boten en bekijken de mannen. Ze hebben het reuze leuk samen!

De volgende ochtend gaan we om 09.00 uur weer varen. Ons volgende
doel is Tvedestrand. Dat is het laatste fjord wat we zullen tegenkomen in Noorwegen. We hebben veel wind en door ruime wind/voor de wind te varen, bereiken we rond 16.00 uur het dorpje. Onderweg slapen we om de beurt in het heerlijke zonnetje en af en toe doen we een geluksdansje (nee, daar zijn geen foto’s van!). Het is een mooi fjord met veel hoge rotsen en groene omgeving. Veel bossen. Erg mooi.

Helaas is er in het haventje (alweer) geen plek voor drie boten, dus wijken we uit naar een haventje dat niet op de kaart staat.
Dat werd een moeilijke aanleg… We moesten ons tussen twee hele lage, hele smalle steigers in proppen en dan over die smalle steigers lopen om de lijnen vast te maken… Ik liep daar als een soort koorddanseres… Maar, ok, het is weer gelukt. Bij navragen, kwamen we erachter dat dit prive steigers zijn en dat de eigenaars ook vanavond weer terug kunnen komen. Na overleg met elkaar toch maar het risico genomen om te blijven liggen. Het kan dus zijn dat we vanavond weer weg moeten als de rechtmatige eigenaars terug komen. Lekker wraps gemaakt… Verder mijn loom armband opnieuw gemaakt en nu wel gelukt! En geen eigenaars gezien, dus we konden blijven liggen. We zijn nu op weg naar Risor, het laatste dorpje dat we aan doen in Noorwegen. Hopelijk hebben we daar wel stroom (en dus warm water), want ik kan wel een warme douche gebruiken…